ගැහැණු ළමයි කතාවේ කුසුම් නොදුටු විශ්ව ගම්මානය

මේ  ෆේස්බුක්  මිතුරියකගේ  පිටුවෙන්  උස්සන  පින්තුරයක්.  ස්තුතිය  රාධා  ලියනගේ  ඔබට.

පොත කියවා නැති නිසා මේක පොතේ කොටසක් දැයි ටක්කෙට දන්නේ නෑ. එහෙම නොවුනත් මට කියන්න ඕනේ දෙයට බාධාවක් නෑ.

මේක 1960-1990යුගය ගැන කියවීමක්. ලංකාව සහ විශ්ව ගම්මානය ගැන එක්තරා යුගයක ශේෂ වූ කතාවක්.

මෙහි පර්ස්පෙක්ටිව් එක පමණක් සළකා සරළ ලෙස කැඩුවොත් 60 දශකය කියන්නේ විශ්ව ගම්මානේ නැති කාලේ ලංකාව ඔහේ කාත් කවුරුත් නැතුව කාත් කවුරුත් නොදැන ජීවත් වෙච්ච දශකයක්. 70 දශකය කියන්නේ ලෝකය ක්‍රමයෙන් සම්බන්ධකම් හදාගෙන ඒ විශ්ව ගම්මානේ හදාගෙන එන කොට ලංකාවේ අම්ම බය වෙලා ගේට්ටුව ලොක් කරලා දොර ජනෙල් වහල ළමයි ටිකත් තුරුල් කරගෙන ගේ ඇතුලේ බඩගින්නේ ලැගපු කාලයක්. 80 දශකය කියන්නේ අම්ම ගෙයි දොර ලොක් කල නිසා ලොක් එක කඩල ඒ මදිවට දොරත් කඩල ඒත් මදිව ගේත් කඩල කුලෑටි ලාංකිකයා අමු නිරුවතින් ඉසට හෙවනකුත් නැතුව ලෝකෙට නිරාවරනය කරාපු කාලයක්.

දැන් මේ කාලය තුල ලංකාවට එළියෙන් සිංගප්පුරුව ස්වෙට් හවුස් දාල ධනවාදේ අන්ත නරක ක්‍රමේට හැදුනා. චීනය වහල් කඳවුරු දාල සංස්කෘතික විප්ලවේ කරලා ඊට පස්සේ විශේෂ ආර්ථික කලාප දාගෙන එක්තරා කොමිනිස්ට් රාමුවකින් ඇවිත් ධනවාදය එක්ක මුහු වෙලා හැදුනා. කොරියාව සාම්ප්‍රදායික බර කාර්මික රාමුවෙන් තායිවානය ලුහු කර්මාන්ත වලින්.

ඔය මුළු කාලෙම ලංකාව ගෙව්වේ එකම මෝඩ කුණු මුල්ලක. සිම්ප්ලි ලෝකය එක්ක අනුගත නොවෙන කුණු මුල්ලක.

ඉතින් ලංකාවේ බොහෝ කුසුම් ලට ඉස්කෝලේ ඉගෙන ගන්න තිබ්බේ ආට්ස් විතරයි. ඊට පස්සේ යන්න තිබ්බේ ආණ්ඩුවේ විශ්ව විද්‍යාල විතරයි,. ඊට පස්සේ ආණ්ඩුවේ රස්සාවක් නොලැබෙන්න ඉතිරි වෙලා තිබ්බේ වහබොන්න විතරයි.

ආ තව එකක් තිබ්බ. ඒ තමා මාක්ස්වාදී දේශපාලනය. ඒ හරහා එක්කෝ පොෂ් වාම ක්‍රියාකාරියෙක් වෙන්න. නෙවිනම් ජවිපෙ එක්ක විප්ලව කරන්න. මේ සටහනේ අපි දකින්නේ ජවිපෙ තිඹිරිගෙය. ජවිපෙ බිහි වූ සත්‍ය හේතු. එකල සමාජය තුල තිබ්බ විකාරය.

78 ගේ කඩා දැම්මම මිනිස්සු යුද්ද දෙකකත් පැටලුනත් 90 දශකේ වෙද්දී ලෝකේ තිබ්බ දේවල් ලංකාවට ආවා. ලංකාව විශ්ව ගම්මානේ මොන කුණු මුල්ලක් වුනත් ගමේ තැපැල් කන්තෝරුවෙන් ලියුම් ටික බෙදෙන නිසා ගමේ කඩපිලෙන් කන්සියුමර් ප්‍රොඩක්ට්ස් ගෙදරට ලැබෙන නිසා මිනිස්සු වෙනස් වුනා. අද වෙද්දී ළමයෙක් ආට්ස් ම කරන්න ඕනේ නෑ. කැම්පස් ම යන්න ඕනේ නෑ. ආණ්ඩුවේ රස්සාවක් ම කරන්න ඕනේ නෑ.

අද වෙද්දී කියල ලෙහෙසියක් වෙලා නෑ. ඉස්සරටත් වඩා අමාරුයි. එහෙම වෙන්නත් ඕනේ මොකද වැඩිවන ජනගහනය එක්ක ජීවිතේ අමාරු තමා වෙන්නේ. හැබැයි එදා තිබ්බ ඒකාකාරී විකල්ප රහිත ජීවිතය අද නෑ. අද මිනිසුන්ට මහන්සි වුනොත් කරන්න දේවල් තියෙනවා.

කවුරුත් අපිට කොරල දීල නෙවි. අපි අපිට කොරගෙනත් නෙවි. නිකම්ම නිකම් වෙච්ච වෙනසක්. විශ්ව ගම්මානේ නිසා.

හැබැයි අදටත් විශ්ව ගම්මානේ ලියුම් බෙදන්නේ රටේ කොටසකට විතරයි. එහි කන්සියුමර් ප්‍රොඩක්ට්ස් වලට ඇක්සස් තියෙන්නේ කොටසකට විතරයි. එනයින් විශ්ව ගම්මානෙට සෙට් වෙන්නේ රටෙන් කෑල්ලක් විතරයි. අන්න ඒ කෑල්ලෙන් එපිටහ රටේ ඉතිරියේ තාමත් ඉස්කෝලේ ඉගෙන ගන්න ඇත්තේ ආට්ස් විතරයි. ඊට පස්සේ යන්න ඇත්තේ ආණ්ඩුවේ විශ්ව විද්‍යාල විතරයි,. ඊට පස්සේ ආණ්ඩුවේ රස්සාවක් නොලැබෙන්න ඉතිරි වෙලා තියෙන්නේ වහබොන්න විතරයි. නෙවී නම් ජේ වී පී කරන්න.

විශ්ව ගම්මානේ ජීවිතේ වටිනාකම එය ලෙහෙසි නිසා නොවේ, එය ඔබට සපයන දහසකුත් එකක් විකල්ප නිසා. දහසක් අවස්ථා නිසා, සිම්ප්ලි ඒකෙ අස්සේ අනාත වෙන්නේ නැති නිසා. ගැහැණු ළමයි කතාවේ කුසුම් ගේ මේ ජීවිත අබග්ගය තුල ඇයට අවශ්‍ය ජීවිතේ ලෙහෙසි කරදීම නොවේ ජීවිතේ අවකාශයන් විකල්පයන් අවස්තාවන් හැකිතාක් විවර කරදීම.