ග්‍රහලෝක හතක් සොයාගෙන තිබේ. නාසාව මාධ්‍ය ඇමතීය. ගූගලය ඩූඩලයක් තැනීය.
අපේ සූර්යය සහ මර්කරි අතර ඇති කුඩා ගැප් එකේ පොලොව සයිස් ලෝක හතක් ඒ කුඩා හිරු වටා කැරකේ. ඒ ඒ ලෝක අතර දුර පොලොව සහ සඳ වැනි ආසන්න මට්ටමේය. මතුපිට උෂ්ණත්ව අප දන්නා අගයන්ගේය. ආලෝකය බොහෝ සෙයින් අඩු මට්ටමක විය යුතුය.
ටෙලස්කොපයක ඇඳි තිත් හතක් [හෝ තාරකාවක ආලෝක කදම්බයේ බ්ලයින්ඩ් ස්පොට් හතක් ] ගැන නිශ්චිතව දන්නා කාරණා එපමණකි.
ඒ මත නිර්මාණය වන ජලය පර්වත ජීවින් ආදිය හුදෙක් විකෘති ඉමජිනේෂන් එකක් පමණි, හරියටම අර පරිනාමය ගැන බාගෙට උගෙන වානරයින් හා මානවයින් පේලියක් ඇන්ද මාධ්‍යවේදියාට සමානය.
අනික මේ ගෙඩි ආලෝක වර්ෂ හතළිහක් හෙවත් කිමි ට්‍රිලියන පන්සීයක් වගේ දුරකය. මිනිසාට සාපේක්ෂව මේ දුර අනන්තයට වඩා වෙනස් වන්නේ ඇබින්දකි.
දැන් ඉතින් අපි කුමක් කරන්නද? අපි කල හැකි දේ කරමින් සිටිමු. චිත්‍ර ශිල්පියෝ චිත්‍ර අඳිති. ග්‍රැෆික් කාරයෝ ග්‍රැෆික් හදති. මාධ්‍යය විසින් බුල් කෙලින නිසා දෝ සෙස්සෝ කවි ලියති.
නරුම සත්‍යය නම් වෙන කරන්න පුළුවන් මොකුත්ම නැතිකමයි.
කිමි ට්‍රිලියන පන්සීයක් ඕනේ නැත. මිලියන දෙසිය පනහක් බැගින් අපට දෙපැත්තෙන් පොලොව සයිස් ජලය සහිත රොකී ග්‍රහලෝක දෙකක් ගමන් කරති. කිමි ලක්ෂ හතරට මෙහා ඊට ටිකක් පොඩි ලෝකයක් පොලොව වටේ කැරකේ.
ඔලිම්පික් දුවන්න කලින් ගම හරහා වත් දුවල ෆිනිෂ් කරමුද?
ප. ලි."ජීවය පැවතිය හැක්කේ" පොලොවට සමාන තත්ත්ව තුල ය කියන මතය මිත්‍යාවක්. ඕක වහගන්න ලයිෆ් ඈස් වී නෝ ඉට් හෙවත් ගොල්දිලොක්ස් සෝන් කියල මතයක් හයිප් වෙනවා. මෙහි අර්ථය නම් අප දන්නා විදිහේ හෝ අපට සමාන පරිසරයක පවතින ජීවය ගැන පමණක් කෙරෙන ෆෝකස් එකක් බව. එහෙත් පොදුවේ ජීවය කියන එක අපේ තත්ත්ව තුල ම පැවතීම ඉතා අඩු සම්භාවි දෙයක්. විශ්වයේ වැඩි හරියක් ද්‍රව්‍ය පවතින්නේ එක්කෝ උණුසුම් ප්ලාස්මා ලෙස, නැතිනම් සීතල දූලි/වායු වලාවන් ලෙස. වඩාත් ගතික ක්‍රියාකාරකම් සිද්ධ වන්නේත් ඊට අවශ්‍ය ශක්තිය ලැබෙන්නෙත් මේ තත්ත්ව තුල. මහ පොලොව සහ මිනිසා ගේ පරිසරය විශ්වයෙන් අතිශය කුඩා ප්‍රතිශතයක්. එය හුදෙක් ව්‍යතිරේඛයක්. ජීවය ඔය ඉතා කුඩා ව්‍යතිරේඛය අස්සේ සෙවීම අමු විකාරයක්.
අපේ සූර්යය සහ මර්කරි අතර ඇති කුඩා ගැප් එකේ පොලොව සයිස් ලෝක හතක් ඒ කුඩා හිරු වටා කැරකේ. ඒ ඒ ලෝක අතර දුර පොලොව සහ සඳ වැනි ආසන්න මට්ටමේය. මතුපිට උෂ්ණත්ව අප දන්නා අගයන්ගේය. ආලෝකය බොහෝ සෙයින් අඩු මට්ටමක විය යුතුය.
ටෙලස්කොපයක ඇඳි තිත් හතක් [හෝ තාරකාවක ආලෝක කදම්බයේ බ්ලයින්ඩ් ස්පොට් හතක් ] ගැන නිශ්චිතව දන්නා කාරණා එපමණකි.
ඒ මත නිර්මාණය වන ජලය පර්වත ජීවින් ආදිය හුදෙක් විකෘති ඉමජිනේෂන් එකක් පමණි, හරියටම අර පරිනාමය ගැන බාගෙට උගෙන වානරයින් හා මානවයින් පේලියක් ඇන්ද මාධ්‍යවේදියාට සමානය.
අනික මේ ගෙඩි ආලෝක වර්ෂ හතළිහක් හෙවත් කිමි ට්‍රිලියන පන්සීයක් වගේ දුරකය. මිනිසාට සාපේක්ෂව මේ දුර අනන්තයට වඩා වෙනස් වන්නේ ඇබින්දකි.
දැන් ඉතින් අපි කුමක් කරන්නද? අපි කල හැකි දේ කරමින් සිටිමු. චිත්‍ර ශිල්පියෝ චිත්‍ර අඳිති. ග්‍රැෆික් කාරයෝ ග්‍රැෆික් හදති. මාධ්‍යය විසින් බුල් කෙලින නිසා දෝ සෙස්සෝ කවි ලියති.
නරුම සත්‍යය නම් වෙන කරන්න පුළුවන් මොකුත්ම නැතිකමයි.
කිමි ට්‍රිලියන පන්සීයක් ඕනේ නැත. මිලියන දෙසිය පනහක් බැගින් අපට දෙපැත්තෙන් පොලොව සයිස් ජලය සහිත රොකී ග්‍රහලෝක දෙකක් ගමන් කරති. කිමි ලක්ෂ හතරට මෙහා ඊට ටිකක් පොඩි ලෝකයක් පොලොව වටේ කැරකේ.
ඔලිම්පික් දුවන්න කලින් ගම හරහා වත් දුවල ෆිනිෂ් කරමුද?
ප. ලි."ජීවය පැවතිය හැක්කේ" පොලොවට සමාන තත්ත්ව තුල ය කියන මතය මිත්‍යාවක්. ඕක වහගන්න ලයිෆ් ඈස් වී නෝ ඉට් හෙවත් ගොල්දිලොක්ස් සෝන් කියල මතයක් හයිප් වෙනවා. මෙහි අර්ථය නම් අප දන්නා විදිහේ හෝ අපට සමාන පරිසරයක පවතින ජීවය ගැන පමණක් කෙරෙන ෆෝකස් එකක් බව. එහෙත් පොදුවේ ජීවය කියන එක අපේ තත්ත්ව තුල ම පැවතීම ඉතා අඩු සම්භාවි දෙයක්. විශ්වයේ වැඩි හරියක් ද්‍රව්‍ය පවතින්නේ එක්කෝ උණුසුම් ප්ලාස්මා ලෙස, නැතිනම් සීතල දූලි/වායු වලාවන් ලෙස. වඩාත් ගතික ක්‍රියාකාරකම් සිද්ධ වන්නේත් ඊට අවශ්‍ය ශක්තිය ලැබෙන්නෙත් මේ තත්ත්ව තුල. මහ පොලොව සහ මිනිසා ගේ පරිසරය විශ්වයෙන් අතිශය කුඩා ප්‍රතිශතයක්. එය හුදෙක් ව්‍යතිරේඛයක්. ජීවය ඔය ඉතා කුඩා ව්‍යතිරේඛය අස්සේ සෙවීම අමු විකාරයක්.
